Ένα μικρό κείμενο με αφορμή δύο ιστορίες. Η πρώτη αφορά έναν πελάτη μου και η δεύτερη ένα κείμενο που μου έστειλε μια κοπέλα που με “ακολουθεί” στο facebook.
ΙΣΤΟΡΙΑ Νο.1
Ο……..με πήρε τηλέφωνο γυρνώντας από τον κτηνίατρο του, ο οποίος του ανακοίνωσε το μεγαλύτερο κλισέ και απάτη ταυτοχρόνως: “O σκύλος σου είναι το αφεντικό και εσύ έχεις γίνει το παιχνίδι του.” ( Παρεμπιπτόντως μόνο αρχηγικό δεν είναι το σκυλί του, ξέρω καλά, μαθητής μου είναι…)
ΙΣΤΟΡΙΑ Νο.2
Η ……..μου έστειλε στο mail μου να διαβάσω ένα άρθρο, από αυτά που μετά βίας συγκρατούμαι για να μην σπάσω τον υπολογιστή, στο οποίο ο συντάκτης έγραφε για τον μύθο της κυριαρχίας και γενικά της μη χρησιμότητας των ορίων στους σκύλους. ( Ανοίγω παρένθεση, πολύ αμφιβάλλω αν είναι νόμιμη η “συνάδελφος-συντάκτης”. )
Αυτάααααα….
Λοιπόν πάμε!
Η Ιστορία 1 και 2 είναι φτυστές!!! Απλά αλλάζει το ΔΟΓΜΑ! Το κόλλημα, η καραμέλα,η κοτσάνα πείτε το όπως θέλετε.
Οι σκύλοι λοιπόν σύμφωνα με τον κτηνίατρο της ιστορίας 1 θέλουν να τους αλλάξεις τον Αδόξαστο γιατί το μόνο που τους νοιάζει είναι να γίνουν τα αφεντικά μας….Ενώ αντίθετα, η κυρία στην ιστορία 2 έβγαλε την “απόφαση-πόρισμα” ότι τα όρια, η πειθαρχεία ή το ΜΗ είναι παραβίαση.
Μάλιστα…
Βλέπετε πόσο εύκολο είναι να τρελαθεί ένας ιδιοκτήτης σκύλου? Που από τη μία ακούει για τον “λύκο” που έχει στο διαμέρισμα του, ότι πρέπει να γίνει Α και να του επιβληθεί, ενώ από την άλλη διαβάζει για τα σκυλάκια, τα γλυκούλια και την “αρμονική συμβίωση” χωρίς πειθαρχεία…
Τρέλα…Εντελώς τρέλα ρε συ.
Επειδή είμαι 16 χρόνια σε αυτή τη δουλειά και επειδή σε ΜΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΜΟΝΟ βλέπω δεκάδες διαφορετικά σκυλιά, από Τσιουάουα μέχρι Μολοσσούς, από κουτάβια 1,5 μήνα έως ηλικιωμένους, από φοβικά μέχρι επιθετικά, από σκυλιά που φοβούνται να βγουν απο το σπίτι μέχρι σκυλιά που τραβάνε σαν τρακτέρ, κλπ, μπορώ με βεβαιότητα να πω το εξής!
Οι ανεπαρκείς επαγγελματίες κρύβονται συνήθως πίσω από αυτά τα δύο δόγματα-θρησκείες.
Ή λοιπόν, ο άνθρωπος που μιλά για την κατάρριψη ορίων δεν έχει δουλέψει με περισσότερα από 3-4 σκυλιά σε όλη του τη ζώη, είτε είναι απλά…άσχετος. Δεν γίνεται να μιλά ο Dr.Ian Dunbar για όρια, ποιος, ο “πατέρας της θετικής ενίσχυσης” και εδώ οι “συνάδελφοι του σεμιναρίου του Σαββατοκύριακου” να θέτουν επικίνδυνα και μη τεκμηριωμένα κείμενα προς ανάγνωση και συμβουλευτική.
Έλεος πια…
Όσο για την δεύτερη κατηγορία, εδώ έχουμε την αποθέωση της ημιμάθειας και της οπισθοδρόμισης. Δηλαδή όλα τα σκυλιά ξυπνούν και κοιμούνται έχοντας στο μυαλό τους να ηγηθούν. Και εμείς πρέπει να γίνουμε οι ψυχαναγκαστικοί που πρέπει να τους κόψουμε τη φόρα πριν την ανάδειξη τους σε αρχηγούς.
Αυτή η θεωρία έχει πεθάνει 60 χρόνια. Στην Ελλαδάρα όμως του πνίχτη (ανεξαρτήτως σκύλου),της μαγκιάς, του “εδώ ρε,ποιος σου μιλάει”, του παράνομου εκπαιδευτή, του παντογνώστη ξάδερφου κλπ, δυστυχώς πουλάει τρελά…
Έχω δουλέψει με δεκάδες συναδέλφους από το εξωτερικό.
Γερμανία- Gerd Kohler.
Iταλία- Mauro Bragagnini, Consuello Constantino, Giovanni Majolino, Paulo Incontri.
Kροατία – Robert Grigc, Ivan Mazar, Dado Soric.
Oλλανδία – Greetje Veneboer , Debby Van Doggen.
Σκωτια – Patterson.
Και με τους ζωντανούς θρύλους της παγκόσμιας εκπαιδευτικής κοινότητας – Dr.Ian Dunbar, Debby Kay και Bart Bellon.Eνώ επικοινωνώ με συναδέλφους στις ΗΠΑ (Scott Smith, Mary Mc Night) ή στο Ην. Βασίλειο(Νina Bodarengo).
ΠΟΥΘΕΝΑ ΔΕΝ ΒΡΗΚΑ αυτό το δίπολο.
Οι συνάδελφοι που προανέφερα είναι διαφορετικοί εκπαιδευτές με διαφορετικά στιλ. Με την ίδια αντίληψη όμως. Την σωστή εκπαίδευση.
Η εκπαίδευση ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΟΗΘΑ πρωτίστως τον σκύλο και εν συνεχεία τον ιδιοκτήτη.
(παρεμπιπτόντως πολλοί “συνάδελφοι” λένε “γονιό”, “κηδεμόνα” και άλλες χαριτωμενιές για να κάνουν τους φιλόζωους. Σιγά παιδιά, συγκινηθήκαμε…)
Ο ΚΑΘΕ ΣΚΥΛΟΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ.
Τόσο απλά. Αυτό μου έχει μάθει η δουλειά μου…
Kαι πολύ διαφορετικός από τον προηγούμενο ή τον επόμενο μας. Για αυτό και άλλωστε πολλοί πελάτες μου με καλούν να εκπαιδεύσω τον έναν από τους 2 σκύλους τους ή να εκπαιδεύσω τον 4ο πχ σκύλο της ζωής τους, γιατί με τους προηγούμενους δεν είχαν “θέματα”.
Κάθε διαφορετικός σκύλος λοιπόν, ή άνθρωπος, γάτα, πιγκουίνος χρειάζεται και ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ και όχι copy paste συμβουλές ανίδεων.
Κλείνοντας να πω, πως θυμώνω γιατί έχω γνωρίσει πολύ κόσμο που τα σκυλιά τους “κάηκαν” από τέτοιου είδους γενικεύσεις, συμβουλές και κατέυθυνση. Ο εκπαιδευτής πρέπει να έχει εμπειρία και τριβή με πολλούς και διαφορετικούς σκύλους ώστε να μπορέσει να κατανοήσει πλήρως το χαρακτήρα, τις συνηθείες και τη ρουτίνα του σκύλου. Αυτό είναι απαραίτητο για να τροποποιήσει τη μέθοδο του και να δώσει στον σκύλο το maximum της βοήθειας που χρειάζεται.
Τα υπόλοιπα είναι μπούρδες…
Υ.Γ Τα ονόματα των ανθρώπων δεν τα αναφέρω για ευνόητους λόγους.
